اثربخشی مدل مشارکت پرسنل پرستاری بر کارآیی آموزش بالینی دانشجویان پرستاری

مقدمه: آموزش بالینی یکی از اجزای اصلی برنامه های دانشجویان پرستاری می باشد و عدم کسب توانمندی های لازم در این حیطه از مشکلات دانش آموختگان این رشته تحصیلی است. بر همین اساس، ضرورت استفاده از روش های نوین آموزشی برای ارتقای کیفیت آموزش بالینی بیش از پیش دارای اهمیت می باشد. یکی از این راهکارها استفاده از روش مشارکت پرسنل پرستاری در امر آموزش بالینی است. این پژوهش درصدد شناسایی اثربخشی این روش بر کارآیی آموزش بالینی بر دانشجویان پرستاری و کاربرد نتایج در جهت حل مشکلات آموزش بالینی صورت گرفته است. روش: در این پژوهش تجربی، 40 نفر از دانشجویان پرستاری دوره کارآموزی عفونی به صورت تصادفی به دو گروه 20 نفره آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون روش مشارکت پرستاری و گروه شاهد آموزش های روتین را دریافت کردند. در پایان دوره کارآموزی مهارت های بالینی دانشجویان با استفاده از چک لیست بررسی گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی جداول توزیع فراوانی مطلق و نسبی، میانگین و انحراف معیار و جهت بررسی ارتباط بین متغیرها، از آزمون t و از نرم افزار spss v.16 استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه، پژوهش در دو گروه آزمون و شاهد از نظر مشخصات دموگرافیکی همگن بودند. در این پژوهش سنی شرکت کننده ها 87/19، 65% مؤنث و 5/92% مجرد بودند. همچنین گروه آزمون در مهارت های بالینی از قبیل مهارت در دادن دارو، ارتباط با بیمار، رعایت نکات ایزولاسیون و پانسمان نمره بیشتری نسبت به گروه شاهد کسب نموده و اختلاف معناداری با گروه شاهد داشتند (05/0>p). نتیجه گیری: در روش مشارکت پرسنل پرستاری، فراگیران در داخل گروه و بین گروه، با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و همکاری، اعتماد به نفس و درک آن ها افزایش می یابد و میزان یادگیری با این شیوه بیشتر و کسب مهارت ها بهتر از کارآموزی روتین است. لذا اجرای این روش به شکل گسترده در حرفه پرستاری و دیگر رشته های علوم پزشکی توصیه می گردد.